Chociaż zawory plastikowe są czasami postrzegane jako produkt specjalistyczny – najlepszy wybór dla tych, którzy produkują lub projektują plastikowe rury do systemów przemysłowych lub którzy muszą posiadać ultraczysty sprzęt – zakładanie, że zawory te nie mają wielu ogólnych zastosowań, jest krótkowzroczne. W rzeczywistości zawory plastikowe mają obecnie szeroki zakres zastosowań, ponieważ rosnąca liczba rodzajów materiałów i dobrzy projektanci, którzy ich potrzebują, oznaczają coraz więcej sposobów wykorzystania tych wszechstronnych narzędzi.
WŁAŚCIWOŚCI TWORZYWA SZTUCZNEGO
Zawory termoplastyczne mają wiele zalet: odporność na korozję, działanie chemikaliów i ścieranie; gładkie ścianki wewnętrzne; lekkość; łatwość montażu; długą żywotność; oraz niższe koszty cyklu życia. Zalety te przyczyniły się do powszechnej akceptacji zaworów z tworzyw sztucznych w zastosowaniach komercyjnych i przemysłowych, takich jak dystrybucja wody, oczyszczanie ścieków, przetwórstwo metali i chemikaliów, przemysł spożywczy i farmaceutyczny, elektrownie, rafinerie ropy naftowej i inne.
Zawory z tworzyw sztucznych mogą być produkowane z wielu różnych materiałów i stosowane w różnych konfiguracjach. Najczęściej stosowane zawory termoplastyczne to polichlorek winylu (PCW), chlorowany polichlorek winylu (CPVC), polipropylen (PP) i polifluorek winylidenu (PVDF). Zawory z PVC i CPVC są zazwyczaj łączone z systemami rurociągowymi za pomocą klejenia rozpuszczalnikowego końcówek kielichowych lub końcówek gwintowanych i kołnierzowych; natomiast zawory z PP i PVDF wymagają łączenia elementów systemu rurociągowego za pomocą technologii zgrzewania na gorąco, doczołowego lub elektrooporowego.
Zawory termoplastyczne doskonale sprawdzają się w środowiskach korozyjnych, ale równie dobrze sprawdzają się w ogólnych instalacjach wodnych, ponieważ nie zawierają ołowiu1, są odporne na odcynkowanie i nie rdzewieją. Systemy rurowe i zawory z PVC i CPVC powinny być testowane i certyfikowane zgodnie z normą NSF [National Sanitation Foundation] 61 dotyczącą wpływu na zdrowie, w tym z wymogiem niskiej zawartości ołowiu określonym w Załączniku G. Wybór odpowiedniego materiału do cieczy korozyjnych można przeprowadzić, zapoznając się z instrukcją producenta dotyczącą odporności chemicznej i rozumiejąc wpływ temperatury na wytrzymałość tworzyw sztucznych.
Chociaż polipropylen ma połowę wytrzymałości PVC i CPVC, charakteryzuje się największą odpornością chemiczną, ponieważ nie zawiera znanych rozpuszczalników. PP dobrze sprawdza się w stężonych kwasach octowych i wodorotlenkach, a także w łagodniejszych roztworach większości kwasów, zasad, soli i wielu związków organicznych.
PP jest dostępny jako materiał pigmentowany lub niepigmentowany (naturalny). Naturalny PP ulega silnej degradacji pod wpływem promieniowania ultrafioletowego (UV), ale związki zawierające ponad 2,5% sadzy są odpowiednio stabilizowane UV.
Ponieważ tworzywa termoplastyczne są wrażliwe na temperaturę, ciśnienie znamionowe zaworu maleje wraz ze wzrostem temperatury. Różne tworzywa sztuczne wykazują analogiczne obniżenie ciśnienia wraz ze wzrostem temperatury. Temperatura cieczy może nie być jedynym źródłem ciepła, które może wpływać na ciśnienie znamionowe zaworów plastikowych – maksymalna temperatura zewnętrzna musi być uwzględniona w projekcie. W niektórych przypadkach brak uwzględnienia temperatury zewnętrznej rurociągu może spowodować nadmierne ugięcie z powodu braku podparć. Maksymalna temperatura robocza dla PVC wynosi 60°C (140°F); dla CPVC – 100°C (220°F); dla PP – 82°C (180°F).
Zawory kulowe, zwrotne, motylkowe i membranowe są dostępne w różnych materiałach termoplastycznych do systemów rurociągów ciśnieniowych o klasie 80, a także w szerokiej gamie opcji wykończenia i akcesoriów. Standardowy zawór kulowy najczęściej charakteryzuje się konstrukcją typu „true union”, co ułatwia demontaż korpusu zaworu w celu konserwacji bez konieczności rozłączania rurociągów. Termoplastyczne zawory zwrotne są dostępne jako zawory kulowe, klapowe, typu Y i stożkowe. Zawory motylkowe łatwo integrują się z metalowymi kołnierzami, ponieważ są zgodne z otworami na śruby, rozstawem śrub i wymiarami ogólnymi normy ANSI klasy 150. Gładka średnica wewnętrzna części termoplastycznych dodatkowo zwiększa precyzję sterowania zaworami membranowymi.
Zawory kulowe z PVC i CPVC są produkowane przez wiele firm amerykańskich i zagranicznych w rozmiarach od 1/2 cala do 6 cali z przyłączami mufowymi, gwintowanymi lub kołnierzowymi. Prawdziwa konstrukcja złączki współczesnych zaworów kulowych obejmuje dwie nakrętki nakręcane na korpus, ściskające uszczelki elastomerowe między korpusem a przyłączami końcowymi. Niektórzy producenci od dziesięcioleci utrzymują tę samą długość zasuwy zaworu kulowego i gwinty nakrętek, aby umożliwić łatwą wymianę starszych zaworów bez modyfikacji sąsiednich rurociągów.
Montaż plastikowego zaworu motylkowego jest prosty, ponieważ zawory te są produkowane w wersji międzykołnierzowej z uszczelkami elastomerowymi wbudowanymi w korpus. Nie wymagają one dodawania uszczelki. Plastikowy zawór motylkowy, umieszczony pomiędzy dwoma kołnierzami, należy przykręcać ostrożnie, zwiększając zalecany moment dokręcania w trzech etapach. Ma to na celu zapewnienie równomiernego uszczelnienia na całej powierzchni i uniknięcie nierównomiernego obciążenia mechanicznego zaworu.
Czas publikacji: 24-12-2019 